قمرپور، دکترای تخصصی در رشته مهندسی شیمی از دانشگاه علم و صنعت ایران دارد و مدرک کارشناسی ارشد مهندسی نفت - حفاری و استخراج نفت و کارشناسی مهندسی نفت - بهره‌برداری از منابع نفت خود را از دانشگاه آزاد اسلامی دریافت کرده است.
این محقق و پژوهشگر در خصوص این طرح توضیح داد: « در راستای افزایش تولید و مصرف محصولات نفتی در سطح جهان، کنترل و مقابله با آلودگی‌های نفتی نیز افزایش پیدا کرده است. جابه‌جایی محصولات نفتی از میدان نفتی تا مقصد، شامل ۱۰ تا ۱۵ مرحله جابه‌جایی همچون انتقال با تانکرها، خطوط لوله، خطوط ریلی، تانکرهای نفتکش است.
بنابراین طی مراحل حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی، امکان بروز حوادث و نشتی نفت وجود دارد. در سال‌های اخیر آلودگی‌های بزرگ نفتی، موجب آگاهی عامه مردم نسبت‌به خطرات محیط‌زیستی این مواد شده است.»
وی ادامه داد: «پاکسازی نفت از خطوط ساحلی معمولا یکی از گران‌ترین فرآیندهای پاکسازی آلودگی‌های نفتی به حساب می‌آید. در حدود نیمی از آلودگی‌های نفتی موجود در آب دریا به دلیل تاسیسات مستقر در خشکی و پساب حاصل از این تاسیسات در آب دریاست. البته بیشتر روغن‌های روان‌کننده از طریق پساب‌های حاصل از کارخانجات به طور مستقیم وارد دریا می‌شوند.»
وی تصریح کرد: «بر اساس تحقیقات انجام‌شده، ۲۰درصد آلودگی‌های نفتی موجود در آب دریا مربوط به بخش حمل‌ونقل است که شامل تانکرها، کشتی‌های باربری و سکوهای شناور می‌شود، این در حالی است که نشت مواد نفتی در آب موجب از بین رفتن گونه‌های جانوری و صدمه شدید به محیط‌زیست خواهد شد. از این رو امروزه آلودگی‌های نفتی دریایی یکی از معضلات بین‌المللی هستند که روش رفع آنها ضروری است.»
قمرپور در ادامه بیان کرد: «در ایران نیز این مشکل بسیار جدی است و با توجه به نفت‌خیز بودن کشور و احتمال بروز آلودگی نفتی آب هنگام حمل‌ونقل دریایی و همچنین استخراج، ایجاد راهکاری اقتصادی و فنی برای رفع این آلودگی‌ها در اسرع وقت ضروری است.»
وی اضافه کرد: «یکی از روش‌های متداول حل این مشکل، استفاده از پلیمرها به‌عنوان جاذب نفت نشت‌شده در آب است. تحقیقات نشان داده‌اند پلاستیک‌ها دارای کارآیی قابل‌قبولی برای جذب ترکیبات نفتی نشت‌شده در آب هستند. با این‌حال، هزینه بالای جمع‌آوری لکه‌های نفتی بیانگر این است که ماده جاذب دارای حداکثر عملکرد و دوام کافی برای اجرای چندباره این فرآیند باشد. ازاین‌رو تاکنون پلاستیک‌های مختلفی برای این منظور استفاده شده‌اند که البته با ایجاد ساختار فومی قابلیت جذب آنها ارتقا یافته است.»
این محقق و پژوهشگر افزود: «در همین راستا و در این پژوهش هدف، توان جذب مواد نفتی در لاستیک نیتریله (NBR) با کمک اصلاح سطح و یا اصلاح توده ارتقا یافته است. این عمل با فوق آب‌گریز کردن و فوق روغن‌دوست کردن لاستیک نیتریل واپخت‌شده صورت می‌گیرد.» وی در پایان تصریح کرد: «استفاده از لاستیک واپخت شده دی ولکانیزه NBR به‌عنوان جاذب نفتی، ایجاد ورقه از لاستیک NBR واپخت‌شده به جای پودر، اصلاح سطح لاستیک و استفاده از نانوذرات و نانوذرات اصلاحِ‌سطح‌شده برای بهبود خواص آب‌گریزی و روغن‌دوستی ازجمله فعالیت‌های هستند که برای اولین‌بار در ایران درباره این موضوع انجام شده است.»
